Wystawa – LIMFA – Kasia Kalua Kryńska

Inspiracją do projektu stała się kolekcja znaczków mojego dziadka. Przedstawiała model świata zdominowany przez  narodowych wieszczy, wielkich przywódców, światłych mędrców, naukowców i artystów. Odzwierciedlała system społeczny i kulturowy, w którym mężczyźni posiadali dominującą pozycję władzy, a kobiety były marginesowane. Utrwa lane powszechnie wizerunki kryły w sobie zakodowaną dysproporcję i wielowymiarowy paradoks.  

Odwołując się do jungowskiej koncepcji rozwoju człowieka kieruję uwagę na potrzebę odnalezienia równowagi możliwej do osiągnięcia poprzez połączenie przeciwieństw. W filozofii chińskiej aspekt żeński utożsamiany jest z zaciemnieniem, chłodem i Księżycem natomiast aspekt męski z aktywnością, ciepłem i Słońcem. Wzajemne ich dopełnianie  to holistyczne ujęcie sił działających w naturze. W przeciwieństwie do kultury wschodu szerzącej jedność odmienności, w kulturze zachodu dualizm oddziela materię od ducha, rozum od emocji, mężczyznę od kobiety, życie od śmierci. Separacja ta sprzyja oderwaniu od natury i pogarszającemu się samopoczuciu obu płci. Ciało poddawane nieustannym stresom i trudnym emocjom ulega chorobom. Utarte stereotypy, wstyd, gniew i smutek zatruwają powoli duszę i ciało. Przeciwstawia się temu pierwiastek żeński. Jest jak limfa, która w przeciwieństwie do pompowanej  krwi, przeciska się przez naczynia przy użyciu mięśni. Krąży pod powierzchnią wpływając na układ odpornościowy całego organizmu. Według wnikliwej jungistki Marion Woodman ta niewidoczna siła „Kobieca strona naszego istnienia żyje wolniejszym rytmem, jest mniej racjonalna. Porusza się z większą spontanicznością, jest bardziej otwarta,  przyjmuje życie takim, jakie jest, bez osądzania.”  

Wybór techniki nie był przypadkowy, w technice cyjanotypii odnajduję poezję współistnienia dwoistości. Z ciemności  za sprawą bezpośredniego światła wyłania się obraz. Powstaje bez użycia aparatu. Pod wpływem promieni słonecznych ręcznie przygotowany kolaż zapisuje się na pokrytym substancją światłoczułą papierze. Prace są zróżnicowane,  w procesie tonowania zyskują unikalny odcień. Podobnie w dążeniu do balansu przeciwstawnych sił, przez dekonstrukcję i przedefiniowanie systemu wartości, dopatruję się szansy na świat, w którym panuje różnorodność i możliwość, a nie jednolitość i konieczność.