Program nauczania dwóch pierwszych lat w Katedrze Kształcenia dla I i II roku, jest siłą rzeczy programem mającym dać studentom solidne podstawy warsztatowe i technologiczne. Na każdym kroku spotykamy się z grafiką, są nią wszystkie formy pozwalające się powielać i odbijać. Przynależność ich do fenomenu sztuki zależy od zmysłu, talentu, wiedzy i odwagi twórcy. Grafika warsztatowa zwana też grafiką artystyczną dzieli się na wiele technik druku wypukłego, druku wklęsłego, czy druku płaskiego. Tajniki technologiczne są bardzo ważne, ale sam proces tworzenia nie mniej ważny.
Studenci mają sposobność korzystania ze swoich umiejętności rysunkowych i malarskich. W płaszczyźnie poprawności kompozycji, proporcji, kolorystyki. Można nauczyć, mówiąc językiem muzyki, odróżniać i grać podstawowe gamy, ale aby powstał utwór jeszcze daleka droga. Droga okupiona wieloma godzinami pracy z matrycą i odbitką. Wieloma potknięciami, wynikającymi często z braku doświadczenia, ale też i zmagania się z własną niemocą twórczą. Nikt nie wyręczy nas we własnym dążeniu do osiągnięcia zaplanowanego efektu. Nikt za nas nie popełni błędów, które ja nazywam zbieraniem doświadczenia. Sztuka to siła mówienia własnym językiem o rzeczach prostych a czasami trudnych.
Celem zajęć jest pokazanie drogi i towarzyszenie studentom w ich poszukiwaniach.
Specyfiką warsztatu graficznego jest ,,Wielkie Opóźnienie”. Gdy zastanowimy się nad etymologią słowa ,,grafika”, musimy odwołać się do greckiego terminu grapheion, który oznacza przyrząd do pisania lub rysowania. Myślenie o grafice zaczyna się od rysunku, potem praca z matrycą, potem zawiłości technologiczne, a na koniec zabawa z odbitką. Trzeba uzbroić się w cierpliwość, aby zobaczyć efekt końcowy.
W rezultacie twórczy dialog pomiędzy wyjściową ideą i procesem technologicznym staje się nieodłączną częścią procesu tworzenia obrazu.
Program nauczania w Pracowni Wklęsłodrukowych Technik Klasycznych obraca się wokół ważnych czynników osobowościowych, zarówno w płaszczyźnie wrażliwości jak również w płaszczyźnie świadomości. Koncentruje się wokół:
Wrażliwości
Wrażliwość to pokłady głęboko tkwiące w naszym wnętrzu. To wyczulenie przede wszystkim na rzeczy małe, trudno zauważalne, z których wydobywa się silna energia zmuszająca nas do działania poszukiwania.
Ciekawości
Ciekawość to cecha głęboko humanistyczna. Poznanie tego co nieznane. To pozwala a raczej wzbogaca powierzchnię odbitki.
Intuicja
Intuicja jest często motorem naszych kreatywnych poszukiwań. Stanowi o naszej (w naszym mniemaniu) nieomylności, trafności wyboru, o przekonaniu i ciągłym utwierdzaniu się w tym, że to, co robimy jest słuszne, dobre i konieczne.
Cech osobowych studenta
Cechy osobowe studenta potrzeba nakierować na poszukiwania, na przekonaniu go do podejmowania ryzyka. Uświadamiając mu zarazem, że warsztat jest alfabetem, bez którego nie będziemy umieli się porozumieć w języku sztuki.
Strefa intymności artystycznej
Strefa intymności artystycznej, twórczego wnętrza jest ważnym polem poszukiwań pedagoga. Te poszukiwania to wnikliwa analiza, drogi twórczej wśród mnogości środków wypowiedzi.
Zwrócenie uwagi, a raczej może przypomnienie o tym co nas otacza, co ma na nas wpływ, staje się mimochodem częścią programu dydaktycznego. Podstawą w rozważaniach dotyczących miękkości, harmonii, zależności, budowy struktur, czyli całym bogactwem plastycznego języka.
