Odbicia. Wystawa dr. hab. Piotra Siwczuka

Dr hab. Piotr Siwczuk, prof. uczelni

Studia na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie w latach 1993-1998. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni grafiki warsztatowej prof. Ewy Walawskiej. Aneks z malarstwa w pracowni prof. Grzegorza Pabla. Od 1998 r. zatrudniony na macierzystym wydziale. Doktorat w roku 2007 w obszarze grafiki warsztatowej – cykl „Bogowie Słowian”. Od 2008 prowadzi pracownię rysunku i malarstwa dla I-II roku. Habilitacja w 2014 r. – cykl prac pt. „Odbicia nieobecności”. Twórczość w zakresie grafiki warsztatowej, malarstwa, rysunku, rzeźby.

(…) Zazwyczaj w przypadku wszelkich procesów erozyjnych uwaga zewnętrznego obserwatora skupia się na formie podlegającej niszczeniu, a nie na erodowanym materiale – usuwanym i gdzieś transportowanym. Przenosząc zainteresowanie erozją do świata swojej twórczości, Piotr Siwczuk interesuje się każdą fazą i elementem tego skomplikowanego procesu dezintegracji. Każdy nowy układ, figura, której ślad odtwarza Siwczuk, jest starannie przeprowadzoną rekonstrukcją. Formowanie nowych kształtów to powolny proces – ożywianie i obumieranie, podpalanie i wygaszanie, erupcja i zastyganie, rudymenty i sentymenty. To co wygasające, mijające, splata się z tym, co niewygasłe i odwracalne.

prof. Błażej Ostoja Lniski
Eros i ĕrŏsĭo. Depozycja, czyli nowy porządek

(…) Tematem malarstwa Piotra Siwczuka jest człowiek. Człowiek wobec, a może raczej poza nieogarnioną zmiennością form i znaczeń Rezonuje on przy tym z dzisiejszymi „oczywistościami” (fragmentarycznością, przelotnością, hybrydalnością etc.), bo jego postacie są zdeformowane, szczątkowe, widmowe. A jednak tli się w nich nadzieja. Nadzieja radykalna, bo bezprzedmiotowa, niewyobrażalna. Życie, które minęło zlewa się w jego pracach z życiem, które jeszcze nie nadeszło. Bo czyż sama cyrkulacja form, sama zmienność, może być identyfikowana z życiem? Człowiek w obrazach Siwczuka jest bezimienny, anonimowy, bez biografii. Czyste istnienie odarte na moment z pląsów przygodnych i koniecznych przemian. Lecz i z wiary, że sama zamienność kiedyś przyniesie także rzeczywiste życie. I jakiś sens. Doświadczamy w to miejsce rzeczywistej nieobecności (parafrazując Mallarme), w której oczekiwanie zastępuje obecność [Bataille) (…)

prof. Sławomir Marzec
Nie/materialność; o sztuce Piotra Siwczuka